We willen ze graag eens in het zonnetje zetten, de kinderen van groep acht van de Babylonschool en de Augustinusschool, die het extra druk hebben dit jaar. Elke vrije woensdagmiddag offeren ze op om deel te nemen aan de Talentenklas op het gymnasium of havo/ vwo. Om alvast te wennen aan hoe het op zo’n school toegaat. En om hun rekenen en taalvaardigheid te verbeteren. Ze zitten in de Talentenklas, een initiatief van het bureau Sezer Consults en de zelfstandige gymnasia in Rotterdam dat nu vier jaar bestaat. We zochten ze op in hun huidige school en hun oefenschool.
Op de Augustinusschool worden we ontvangen in de docentenkamer. Er is gebak vanwege een verjaardag. Wij mogen ook een stukje. De leerlingen stommelen binnen “mmm, lekker”. “Nee, niet voor jullie”, zegt juf Saskia. Uit solidariteit met de kids laten wij de traktatie aan ons voorbij gaan. De leerlingen hebben eigenlijk gym, maar ‘moeten’ nu eerst met ons praten. Vlug opschieten dan maar. Hoe ze het vinden in de Talentenklas, is natuurlijk onze eerste vraag. Kai en Jaylisa die naar het Erasmiaans Gymnasium gaan, zijn het met elkaar eens: “Leuk en ook wel saai. Elke keer nieuwsbegrip, dat krijgen we hier ook al”. Ze hopen dat ze gauw andere dingen gaan doen. Malik denkt er anders over. “Het is veel woordenschat en spelling oefenen, toch weer anders dan hier op school. Door het vele herhalen ga je het steeds beter begrijpen”. En hij vindt het stoer om op een gymnasium rond te lopen. Soms ook wel een beetje ongemakkelijk. Giechelend vertelt hij dat de meisjes hem ‘schattig’ vonden toen hij de weg zocht naar de wc.
De omtrek van een stroopwafel
Chereline en Ed-Kenny die naar het Lyceum Kralingen gaan, hebben naast taal ook exacte vakken, zoals wiskunde en rekenen. “Wij moesten de omtrek van een stroopwafel uitrekenen. Moeilijk hoor, maar we mochten hem daarna opeten”. Chereline gaat in haar eentje met de tram naar het Lyceum Kralingen, helemaal naar het Oostplein. Ze vindt het “best eng, met al die vreemde mensen die naar je kijken”. En het Cosmicus is heel druk is en er zitten veel jongens op. Ze weet nog niet zeker of ze wel meedoet aan de nationale debatteerwedstrijd in januari. Denkt dat ze er niet zo goed in is. “Haha, dat jij niet kunt debatteren, daar heb ik nog niks van gemerkt”, grapt Jaylisa. Op de Augustinus krijgen de vijf nu extra weektaken en huiswerk, om straks goed beslagen ten ijs te komen. Ze zitten er helemaal niet mee, integendeel. Malik en Ed-Kenny vertellen dat ze in groep vijf vaak de andere kinderen moesten helpen en daardoor soms niet aan hun eigen werk toekwamen. “Dan had ik iedereen geholpen, maar mijn eigen tekening had ik niet af”. Dat is nu wel anders bij juf Saskia, die hun flink stimuleert om zich met hun eigen werk bezig te houden. “Deze kinderen staan nu in de schijnwerpers, maar ik wil ook een pleidooi houden voor de kinderen die er harder voor moeten werken en die thuis minder stimulans krijgen. Op hen ben ik net zo trots.”
Op het Marnix Gymnasium worden we opgewacht door de conrector en voorzitter van de stuurgroep Talentenklassen, Yolande de Beer. Ze loodst ons door de drukte naar boven. Horden lange slungels met rugzakken spoeden zich langs de trappen naar beneden. “Ja, dat is echt wennen”, vertellen Sarah en Andreé als ze binnenkomen. “Op school zijn wij de oudsten en de grootsten en hier voel je je weer zo’n kleintje”. Andreé: “In het begin voelde ik me een dummy, maar we zijn veel meer gelijk dan ik dacht. Ik durfde geen vragen te stellen. Dacht, is dat wel een goeie vraag? Maar ik merkte dat andere kinderen vragen stelden die ik zelf ook had bedacht. Dus nu denk ik, ja, ik hoor hier wel!” De twee meiden hebben al een duidelijk doel van wat ze later willen worden. Andreé misschien wel dierenarts en Sarah hersenchirurg. “Eerst wilde ik chirurg van alles worden, maar dan ben ik afgestudeerd tegen de tijd dat ik met pensioen ben. Dus kies ik maar voor hersenchirurg. Dan heb ik de controle over het hele lichaam. Of misschien ook wel leerkracht op de basisschool, omdat ik wil proberen of het beter kan. Maar ik probeer alle opties open te houden hoor.”
Kansengelijkheid vergroten
“Wat opvalt bij de kinderen in de Talentenklas is dat ze al jong een doel hebben”, vult Yolande de Beer aan. Ze willen echt iets bereiken en houden van competitie. De klas vraagt van hen om een behoorlijke inspanning te leveren, maar iedereen is enthousiast. Ook de ouders, die eens per veertien dagen moeten komen opdraven en ook nog met hun kinderen op stap moeten naar buiten de wijk, zoals een museum een vliegveld enzovoorts. Het is ook bijzonder dat de scholen in dit project samenwerken, terwijl ze ook elkaars concurrenten zijn. Het is niet gezegd dat de kinderen die hier de Talentenklas volgen, straks bij ons op school komen. De keuze ligt voor hen nog helemaal open. Het belangrijkste voor ons is dat we de handen ineenslaan om de kansengelijkheid voor kinderen te vergroten.”
Ook de ouders naar de schoolbanken
Woordvoerder Dinko Kajmovic van Sezer Consults: “We merkten in de gesprekken met scholen dat er een groep kinderen met potentie is die het risico lopen onder hun niveau in te stromen in het voortgezet onderwijs. Dat is natuurlijk zonde. Van daaruit is dit programma ontstaan, waar ook de ouders bij worden betrokken. In de bijeenkomsten met ouders gaat het over opvoedingspatronen, ondersteuning van de planning, het creëren van een werkplek in huis, omgang met sociale media, overhoren, enzovoorts. De ouders praten ook over zichzelf en hoe ze zijn opgevoed. Wat ze daarvan willen overnemen of juist niet. Naast de bijeenkomsten vragen ook de excursies een behoorlijke investering van de ouders. Maar we zien dat het programma goed werkt.”