Souad Al Hatrach. ‘Met opbouwwerkers hebben we onze wijk beter gemaakt.’
Souad Al Hatrach is geboren in Sidi Bousbar, Marokko en kwam als jong meisje naar Nederland. Marokko blijft haar ‘moederland’, maar ze houdt ook van Nederland. Souad voelt zich Rotterdams en een echte Oudewestenaar.
Souad heeft goede herinneringen aan haar vroege jeugd. ‘Het was heel kindvriendelijk in Marokko. Er was geen verkeer in de bergen en we leefden lekker met de geiten en de schapen en de natuur om ons heen.’ Ze moest wel even wennen aan Nederland.
Gelukkig ging ze gelijk naar de kleuterschool en pikte ze de taal snel op. ‘We woonden aan de Pieter de Hoochweg en ik ging naar de Piet Heinschool. Later verhuisden we naar het Nieuwe Westen. Daar groeide ik op met drie broertjes en heel veel familie om ons heen. Na de basisschool ging ik naar de Mavo, maar ik was veel te rebels, dus moest ik naar een andere school. Dat werd de KNBO en daar leerde ik bedrijfsadministratie, bedrijfskunde en informatica. Daarna heb ik op Inholland mijn MBO4 diploma bedrijfskunde behaald. Ik was toen zeventien en ging aan het werk. Eerst bij stichting Enroute waar jongeren met een taakstraf worden begeleid. Ik maakte verslagjes voor de kinderrechter en hielp met de administratie. Daarna heb ik een tijdje in een verpleeghuis gewerkt met ouderen met dementie. Dat was best heftig, dat heb ik twee jaar volgehouden. Toen ben ik bij sociale zaken gaan werken, en daarna bij de belastingdienst.’
Augustinusschool
Souad gaat op haar eenentwintigste als bruid het huis uit en trouwt met een Algerijnse man. Ze had hem tijdens haar schooltijd leren kennen in een Italiaans restaurant op de Nieuwe Binnenweg. Haar ouders zien het eerst niet zitten, maar uiteindelijk laten ze Souad vrij en kan ze met hem trouwen. Ze gaan op Zuid in de Millinxbuurt wonen, maar dat bevalt niet.
Vijf jaar later krijgt Souad een woning in het Oude Westen. Ze krijgen hun zoontje Sifedin, maar het huwelijk houdt geen stand. Souad wordt alleenstaande moeder. ‘Sifedin werd geboren toen hij zesenhalve maand oud was. Er waren veel complicaties. Ik moest stoppen met werken omdat hij dagelijks veel zorg nodig had. Ik ben al vroeg hulp gaan zoeken. Op school was er extra begeleiding voor hem. Ik had recht op Persoons Gebonden Budget, maar dat wilde ik niet hebben. Het was krap, ik kan niet op vakantie, maar ik zei: stop dat geld maar in het onderwijs, in ondersteuning op school voor mijn kind. En dat is gebeurd. Op de Augustinusschool kreeg hij hele goede extra begeleiding. Echt geweldig. Daarom zit hij nu in de tweede klas Havo.’
Osman
Als Sifedin naar school gaat, krijgt Souad tijd voor vrijwilligerswerk. Via een buurjongen Samir komt ze bij de Aktiegroep terecht. ‘We werden actief in onze buurt. We gingen Opzoomeren in onze straten en onze pleintjes werden opgeknapt. In die tijd leefde opbouwwerker Osman nog. Hij heeft veel voor mij betekend. Hij was een vaderfiguur, een vriend, iemand bij wie je terecht kon. Hij zag je als dochter en hij dacht niet in hokjes. Als je een probleem had, luisterde hij en gaf hij handvatten waar je mee verder kon. Dat maakte dat ik bij de Aktiegroep bleef. We hadden in die tijd veel drugsoverlast, prostitutie in de portieken, dealen in de kelderboxen. Met opbouwwerkers hebben we onze wijk beter gemaakt.
Via de Stadsmarinier hebben we samen met de gemeente en de politie al die problemen in vier jaar tijd voor een groot gedeelte opgelost. Ik heb meegedaan met vrouwengroepen opzetten, we praatten over opvoeding, we gaven voorlichting en we organiseerden kinderactiviteiten. Toen buurtbewoonster Amina op een dag binnenwandelde, kwamen er steeds meer vrouwen bij. Eigenlijk doe ik met van alles mee. Het is ook belangrijk dat de burgemeester zich een beetje betrokken voelt bij de buurt. Burgemeester Aboutaleb komt wel eens bij ons langs, dat heb ik met vorige burgemeesters nooit meegemaakt.’
Eigen keuzes
Souad vindt het belangrijk om thuis meer Nederlands te spreken en zij wil haar zoon absoluut geen bekrompen opvoeding mee geven. Zij is Moslima en geeft Sifedin de waarden, normen die zij belangrijk vindt mee, daarin mag hij zijn eigen keuzes maken. ‘Ik hoop dat hij zijn opleidingen gaat behalen en ik hoop dat hij gelukkig wordt en een zelfstandig mens die zijn eigen hart volgt.
Ik wil hem voorbereiden op zijn eigen leven en ook voor de maatschappij. Tot zijn volwassenheid zal ik hem begeleiden. Daarna zal ik hem loslaten. Al zou hij in Timboektoe willen gaan wonen, dan mag dat van mij ook.’ Zelf is Souad spiritueel ingesteld, ze verdiept zich in het Soefisme en leest veel wijsheden van Plato en Socrates. ‘Een mooie tekst kan mij diep raken en kracht geven, dan kan ik er weer helemaal tegenaan.’