Beste oude westenaren,
Dat wij verschillen, dat wisten we wel.
In deze wijk wonen mensen die uit alle windstreken komen, sommigen wonen hier al generaties lang, velen zijn hier geboren, anderen hebben zich hier gesetteld en hebben hun wortels van over de hele wereld.
Sommigen zijn verknocht aan ons wijkje, anderen zien het als een start, een opstapje naar een leven waar ze nu alleen nog maar van dromen.
Weer anderen dromen ervan om in het Oude Westen te kunnen wonen.
Sommigen zien zichzelf als geluksvogel, anderen zijn boos omdat ze tekort zijn gekomen en tekort zijn gedaan.
Voor sommigen is er de afgelopen maanden niet veel veranderd, of er nu een virus rondwaart of niet.
Anderen lijden eronder: ze missen de contacten, de events, de aanraking, de zorg, of zien hun werk als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Weer anderen trekken zich er niets van aan, en gaan gewoon hun eigen gang, geen idee van wat er nu eigenlijk speelt of gewoon je kont tegen de krib gooien.
Nog anderen hebben verdriet omdat dat verschrikkelijke virus hun geliefden gedood heeft, of ze zijn zelf zelfs te ziek om verdriet te hebben.
Al die verschillende mensen….hoe houden ze het met elkaar uit.
Nou, dat valt niet altijd mee… maar het lukt steeds weer.
Hoe dat komt? Omdat we een beetje rekening met elkaar proberen te houden, ook als we onze eigen vrijheid zoeken. Omdat we proberen te leven en te laten leven.
Omdat we een beetje naar elkaar blijven omzien, al is het in gedachten, bv in deze tijd aan de mensen, bewoners en personeel van de Leeuwenhoek. Zij kregen toch maar steeds weer bloemen, kaartjes en andere vormen van aandacht.
Omdat dit een wijk is dat bruist van de energie en de ideeën. We proberen oplossingen te vinden zodat we verder kunnen, zodat we het vizier richting toekomst hebben.
Kijk maar hier, om je heen. Een virus kan een mens doen stoppen, maar de wijk het Oude Westen blijft altijd levendig
Dankjullie wel!