Lees hier de column van Carrie!

22 april 2023

Lieve Aktiegroep en aanverwante artikelen,

Voor jullie begon het pas in 1978. Toen kwam ik voor het eerst naar Rotterdam. Het verhaal is bekend. Want hoewel ik in de rest van het land altijd zeg: ik ben Carrie en ik kom uit Rotterdam, durf ik dat hier niet te doen. Want het is meteen alweer gelogen. Ik ben namelijk geboren in Utrecht op de Oudegracht boven het café van mijn oma. Ik kwam hier solliciteren bij het Jongeren Advies Centrum waar weglopertjes werden opgevangen.

Ik kwam het Centraal Station uit. Er stond een enorme wind. Die staat er altijd maar dat wist ik toen nog niet. En mijn haar waaide in de coupe windhoos die sindsdien is gebleven.

Ik kwam in het Oude Westen terecht, kreeg van mevrouw Prinsen van het GWR een sleutel van de Adrianastraat 105. Huisje onder de huurwaarde. En ik vond het geweldig. Geen douche, helemaal geen warm water trouwens en de vloer verzakte elk jaar 1,5 centimeter waar ik dan weer een Houtje van Herman tegen aan timmerde met Spijkers van Schaap. Mijn buurvrouw gaf mijn prachtig slanke Siamese katten stiekem eten door de brievenbus en mijn buurman van 80 ging elke vrijdag naar de kroeg. Bakkie doen. Heen op de fiets, wasknijper aan de broekspijp, terug met de fiets in de hand. Luid scheldend en tierend. Dat ze allemaal de tering konden krijgen. Heerlijk.

Maar toen kreeg ik ruzie met de Aktiegroep. In mijn herinnering waren jullie toen allemaal grote witte mannen met baarden en klompen en een ongelofelijke grote muil. Dat is tegenwoordig reuze hip maar ik zag er toen heel weinig immaterieel erfgoed in. Toen ik officieel als heroïnepand werd neergezet, terwijl ik alleen thuisloze meisjes opving, was het wat mij betreft klaar. Ik ben geloof ik de boel hier nog een keer komen bezetten, samen met de Surinaamse jongens en meisjes van de overkant, die heel verstandig iets later kwamen. Toen hadden Dick en Greet van de Vivo al bemiddeld dus was het allemaal alweer goed gekomen.

Kijk jongens, dat het Oude Westen een gouden wijk is, komt heus niet alleen door de Aktiegroep. Nee, tuurlijk niet, hoogstens voor 99,9 procent.

Het komt ook door de ligging van de wijk, door de leuke mensen die er altijd weer komen wonen. Natuurlijk hebben we hangjongeren, dat is van alle tijden. Dan wordt er weer geklaagd dat ze lui zouden zijn. Onzin, onze jongens waren altijd bereid om je portemonnee, je laptop en je mobiel verder voor je te dragen. Ja, sommigen hadden een weedplantage in hun kelderbox maar dan waren die schooltuintjes tenminste niet voor nikst geweest. En toen er een kind van drie jaar in de Josephlaan van 3-hoog van het balkon viel, werd hij wel opgevangen door zo`n hang joch die daar doodgewoon een gebroken pols voor over had.

En dat vind ik nou kenmerkend voor het Oude Westen. Het kan hier af en toe flink naar de klote gaan, ik noem even de ellende van de sloop van Odeon in de Gouvernestraat, maar dan komen er weer een aantal buurbewoners die met de poten in de klei, de schouders eronder, de klauwen uit de mouwen de hele boel weer net zo lang heen en weer schuddelen dat het toch weer in orde komt.

Ik denk weleens dat als de Aktiegroep de politiek in was gegaan dat dan de herinrichting van de Coolsingel wel gelukt was. Nu moeten we weer tot ons Kampioenfeest wachten tot onze hoolies daar weer eens flink de schop in zetten. Dat als de Aktiegroep de politiek in was gegaan dat Caroline van der Plas helemaal nooit op die trekker was gaan zitten. En dat gebiedscommissies en wijkraden wel wat te zeggen hadden gehad.

Zelfs nu ons hele gemeentebestuur lijkt te bestaan uit stofjas 1 t/m 2. Nu er veel teveel kastjes en muren zijn waar iedereen maar heen gestuurd wordt. En er is weer eens een grote balk waar heel veel geld van ons overheen gegooid moet worden. Ik noem even Boymans. Als die Beuningen zou horen wat voor zootje daar van gemaakt is, draait die zich om in zijn graf.

Maar zelfs dan roept hier dit opstandige groepje dat Aktiegroep heet: ach joh krijg toch allemaal de tering. Net als mijn oude buurman met die knijper aan zijn broekspijp. En dan zijn ze ineens immaterieel erfgoed.

Nee ik weet niet wat dat is. Ik wil het niet weten ook. Al zeg je het in het Russisch, versta ik het nog niet.

Ik weet alleen dat de Aktiegroep deugt, want deze veer zullen jullie heus niet voor niks in je reet gestoken hebben gekregen.

Ik ben wel heel blij dat jullie niet meer allemaal witte mannen zijn met baarden en klompen. Maar met de kleur van de tijd bent meegegaan. En dat jullie wel allemaal je grote muil bewaard hebben, omdat die nog steeds zo keihard nodig is. Dank jullie, fucking, wel.

Ik was Carrie, tot een volgende keer.