Al heel lang thuis in het Oude Westen
Dat het moeilijk is om in het Oude Westen een woning te vinden weet iedereen die wel eens op Woonnet kijkt. Uit onderzoek van de Aktiegroep blijkt dat onder andere ouderen die de trap moeilijk op en af kunnen daardoor in de problemen komen. Een aantal ouderen heeft zich verenigd in de werkgroep “We laten ons nog niet kisten”. Deze werkgroep voert acties, bespreekt de problemen met gemeente en Woonstad en organiseert samen met instellingen informatiebijeekomsten. Om een idee te krijgen met welke problemen ouderen te maken hebben, gaat de buurtkrant in gesprek met ouderen.
Milan Sagat (73)
‘Ik ben geboren in Tsjechoslowakije in het huidige Slowakije, heb een tijdje in Praag economie gestudeerd en daarna politiek asiel gekregen in Zwitserland. Ik kon daar werken bij een bank, maar ben er weggegaan omdat ik als Slowaak de helft van het gewone loon verdiende. Ik ging
in de horeca werken, eerst als kelner, later als kok. Mijn baas betaalde mijn opleiding. Daar heb ik geen spijt van, want een collega vroeg me als 21-jarige om te gaan werken op een passagiersschip. Zo ben ik uiteindelijk in Rotterdam gekomen en ben ik in 1974 met een èchte Rotterdamse getrouwd. We woonden eerst in het Oude Noorden en hebben daarna in Geertruidenberg een huis gekocht van mijn baan op die cruiseschepen. Vier keer per jaar de wereld rond, dat was goed dollars verdienen.
Vuist op tafel
Na mijn scheiding ben ik teruggegaan naar Rotterdam, eerst op een kamer in de Akeleistraat. In 1986 werden er huizen in de Drievriendenstraat gerenoveerd. Ik heb me daarvoor aangemeld. Omdat ik in de buurt woonde en zag dat ze bijna klaar waren, ging ik naar de woningcorporatie om te vragen wanneer ik de woning kreeg. ‘Meneer, u staat niet op de lijst’, kreeg ik te horen. ‘Wat potverdorie!’, ik sloeg met mijn vuist op tafel, daar word je nu direct voor gearresteerd, maar toen… Twee dagen later kon ik de sleutel komen halen voor een grote driekamerwoning. Ik had mazzel, er was iemand voor me, maar die vond het te klein.
Een mooie grote woning op de tweede etage, dat werd een probleem toen in 1986 mijn ene been geamputeerd werd en ik nog geen prothese had. Ik moest urgentie aanvragen, maar na drie keer het aangeboden huis afwijzen was ik mijn urgentie plus 85 gulden kwijt. Nu ik die prothese heb, kan ik nog de trap op, maar vanwege mijn leetijd heb ik me toch maar ingeschreven voor een woning. Ik ben wezen kijken in een seniorenwoning in de Gouvernestraat, maar voor de stadsverwarming vragen ze €160 per maand voorschot. Waarom zoveel? Toen ik dat vroeg, kon het terug naar €80 gezet worden. Maar ik wil geen stadsverwarming. Ik betaal nu voor een veel grotere woning €80 compleet inclusief elektra en en ik krijg vaak geld terug. Ik hoor veel mensen hierover klagen. Ik wil niet eerst betalen en dan afwachten hoeveel je terug krijgt. Aan huur betaal ik nu €370. De seniorenwoningen in de Korte Bajonet zijn o.k. Wel veel kleiner, maar ik wil niet meer zo groot. Ik moet wel veel wegdoen, een grote hoekbank, een grote marmeren tafel, die ga ik wel verkopen. Sowieso moet alles kleiner.
Buren en kennissen
Mijn buren ken ik al heel lang, die helpen me als ik iets nodig heb. De dochter van de buurvrouw ken ik al van heel klein. Er komt één keer in de veertien dagen een mevrouw die mijn woning in 2 1/2 uur schoonmaakt, een jongen bezorgt de boodschappen. Ik heb veel kennissen hier, dat vind ik heel belangrijk, mijn halve leven heb ik hier gewoond! Mijn kennissen hebben allerlei nationaliteiten. Dat komt ook door mijn werk als kok, er waren op zo’n passagiersschip wel 119 nationaliteiten. Ik spreek Duits, Engels, Servo-Kroatisch, Russisch, Spaans, Italiaans, Pools en Zwitser-Duits, ik ben gewend om met iedereen om te gaan, daarom vind ik het hier fi jn. Voor hobby’s had ik nooit tijd. Heel mijn leven gewerkt, tussen veel mensen, ik was blij als ik thuis was hè. Rust. Dat heb ik nog steeds als ik thuis kom. Ik lees wat, doe een spelletje op de computer, dat is genoeg.
Wat ik nog wel wil zeggen is dat ik 3,9 % huurverhoging heb gekregen, klopt dat wel? Oh ja en ik heb een brief over asbestverwerking gehad, ik ben bang dat ik straks ineens mijn huis uit moet….’ We kunnen nog uren doorpraten.